สิ่งที่เราจะเล่าในวันนี้จะมีความเกี่ยวข้องกับภูเก็ต Sand box เนื่องจากเราเป็นคนในจังหวัดใกล้เคียงเลยได้มีโอกาสที่จะได้ไปทัศนศึกษาในโรงแรม เที่ยว กิน ช็อปปิ้งที่ภูเก็ต แต่ก่อนไปได้เพื่อนๆทุกคนฉีดวัคซีนเข็มสองและสามเรียบร้อยแล้วเพื่อผ่านด่านตรวจเข้าภูเก็ตก็ได้ไปทัศนศึกษาแบบเดินมาราทอน(?) เราเรียนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวไง ที่ได้ไปดูที่แรกเลยก็โรงแรมอังสนา อังสนาเป็นโรงแรม 5 ดาว และเหมมาะกับการกับการจัด Meeting มากที่ภูเก็ต เพราะเขามีห้องประชุมหลากหลายแบบให้ได้รองรับตามที่ผู้ซื้อต้องจาก ไซส์เล็ก ไปถึงใหญ่มโหฬารเลยทีเดียว ช่วงนี้นึกว่าจะเงียบๆแต่มองไปทางไหนก็เจอแต่ ฝรั่ง แต่ๆ การทัศนไม่ได้ไปแค่โรงแรมเฉยนะๆ เรายังได้ไปที่ เซ็นทรัลของภูเก็ตด้วย ซึ่งครูกำหนดเวลาสำรับการเที่ยวห้างคือ 3 ชั่วโมง คิดว่าพอไหมคะ ไม่พอมากค่ะ! เพราะแค่ยืนดูของก็ปาไปแล้ว 2 ชั่วโมง จะบอกว่าเดินได้แค่ครึ่งห้างเองค่ะก็หมดเวลาซะแล้ว แต่.. มันก็เป็นความทรงจำที่ดีนะคะ ขอลงอังสนาสักรูป... อุ๊ย ติดนิ้วเฉย
ตอนที่เดินเซ็นทรัลสิ่งแรกที่เราเลือกจะเดินไปดูคือ ร้านโน๊ตบุ๊กสำหรับตอนอยู่มหาลัยค่ะ เราจำได้ว่าตอนไปที่ร้านนั้น เรายืนนิ่งอยู่นานมากไม่ใช่อะไรนะ เพราะเราคำนวณว่าเราต้องเก็บเงินอีกเท่าไหร่ถึงจะซื้อเจ้าโน๊ตบุ๊คเครื่องนี้ได้ ยืนจ้องอยู่นานจนพี่พนักงานสงสัย ถามพี่ได้นะครับด้วยความเป็นห่วง ใส่ใจลูกค้าจริงๆ หลังจากเลือกดูโน๊ตบุ๊กก็ เดินต่อไปเลยค่ะ จุดมุ่งหมายชัดเจน หมิงเป็นคนรักต้นไม้จิ๋ว ต้นไม้แคระมากเลยค่ะ เรียกว่าสะสมอยู่ก็ได้ค่ะ แต่พึ่งเริ่มสะสมนะคะ ยังคงอ่อยด้อยกว่าพี่ๆที่เขาเลี้ยงกันอย่างจริงจัง แต่เลี้ยงเพราะรักนะคะ เลยได้เจ้าต้นนี้มา เห็นเขาบอกว่าเจ้าต้นนี้จะช่วยให้ประความสำเร็จนะคะ หมิงก็อยากประสบความสำเร็จ เหมือนกัน เราอยู่ๆด้วยกันนานๆเลยนะ!
พอพูดถึงการทัศนศึกษาอยากเล่าต่อเลยว่าพอผ่าน มา 1 อาทิตย์เริ่มทัศนศึกษากันต่อเลยจ้า คราวนี้มาที่โรงแรมธันปุระ เป็นโรงแรมสำหรับการจัด Event สำหรับการกีฬาโดยเฉพาะ ฝรั่งหุ่นดีซิกแพคเยอะมาก เขาทักพวกเราด้วยแหละพูดแล้วเขินได้เล่นกับกิจกรรมสนุกๆเพราะเขาเป็นโรงแรมกีฬา
นี่คือตัวอย่างของเล่นในโรงแรม
และยังมีสระว่านน้ำขนาดโอลิมปิกด้วยนะ อยู่ที่ภูเก็ตที่เดิมนั้นแหละ โรงแรมศูนย์รวมกีฬาแบบของแท้
จัดเต็มจะบอกว่าคนเยอะมากแต่ต้องถ่ายแบบแอบๆเพราะ ความเป็นส่วนตัวของนักกีฬา
หลังจากเที่ยวชมโรงแรมเพื่อการศึกษา เราไปต่อกันที่ เมืองเก่าภูเก็ตค่ะ มื้อฟรีจากอาจารย์ เป็นประสบการณ์ที่ว่า ใครไม่ใช่เจ้าถิ่นเป็นอันต้องเดินหลงเป็นธรรมเนียมค่ะ โอ้ยย หมิงก็หลงไปเลยสิคะสามสี่รอบ หลงไปซื้อขนมของอร่อยไป เพลินดีว่าแต่เพื่อนอยู่ไสล้า
ตอนเดินหลงคนภูเก็ตใจดีมากเลยค่ะ เขาบอกทางให้อย่างดี ทำเอาเกรงใจเลยซื้อขนมมาเขามาลองชิมเลย อร่อยเฉย หลังจากเสร็จแล้วก็มาถึงจุดสถานีศึกษาต่อไปค่ะ เยาวราช 97 นั่นเอง เป็นกึ่งโรมแรมที่ไม่ทางการ แต่เต็มไปด้วยเอกลักษณ์ของเมืองเก่า เป็นที่พักอีกรูปแบบที่น่ารักมากเลยค่ะ เจ้าของก็มาต้อนรับอย่างดี
หลังจากนั้นก็เดินทางกลับกันค่ะ หลงอีกรอบเหมือนค่ะ เป็นธรรมเนียมจริงๆ แต่สุดท้ายก็ได้กลับโรงเรียนนะคะ เกือบได้นอนภูเก็ตแล้ววว ระหว่างทางกลับเพื่อนนึกยังไงเปิดคาราโอเกะค่ะ เราก็อยากลองบ้างสรุปเพี้ยนกว่าเป็ดพึ่งเกิด เพื่อนหัวเราะกัน เป็นความทรงจำที่ดีจริงๆค่ะ :D
ความคิดเห็น